Unica’s, replica’s en industrial design op de Tefaf 2017

De Tefaf in Maastricht moet je echt eens bezoeken. Een unieke verzameling van kunst en design. Ik was daar een dag maar geloof me je kunt er ook een hele week vertoeven.
Wat de Tefaf zo uniek maakt is de bonte verzameling van beeldende kunst, schilderijen van eeuwen oud tot zeer recent, meubelen, servies, juwelen etc.
Dat vind je op deze wijze niet in een museum omdat veel in bezit is van galeries en of privé verzamelingen.
Daarnaast krijg je, indien gewenst, een uitvoerige toelichting van vaak uitzonderlijk mooie dames.

Naast contemporaine kunst is ook design in allerlei verschijningsvormen te bezichtigen. Zoals alle- daagse gebruiksvoorwerpen, soms meer dan 2000 jaar oud, zoals gewichten, vazen, flesjes, potjes en schalen. Uiterst functionele objecten, zoals een soort helm voor paarden en allerlei andere oude gebruiksvoorwerpen, zijn nu getransformeerd tot unieke “kunstobjecten”. Hergebruik van materialen is natuurlijk door de eeuwen heen een aspect geweest bij de creatie van objecten. Bijzonder in dit verband is het beeld de “Virgin of solitude” van Pedro de Mena y Medrano uit 1660. Hij gebruikte, naast glazen ogen en tranen, echte menselijke wimpers en tanden in zijn beeld!

Bekende architecten als Jean Prouvé met o.a. zijn fauteuil Anthony en Alvar Aalto met een protolamp zouden miljonair zijn geworden als ze toen konden vangen wat nu gevraagd en geboden wordt! Klerenhangers door Man Ray omgetoverd tot een soort mobile zou op de komende D-day of Cube showroom Limburg niet misstaan of zelfs genegeerd worden, maar was bijna 100 jaar geleden een enorm statement! Het zelfde geld voor de hoop verwrongen staal van John Chamberlain. Kiss uit 1979 refereert aan een automotive collaps met een “schrootwaarde” van een nieuwe Mercedes!

Nieuwe technologieën en hergebruik van oude vormen in een nieuw jasje was ook dit jaar aanwezig. In 2012 kon je prachtige 3D geprinte vazen van Michel Eden bewonderen. Er kon alleen geen water in! Nu staan flat screen met animaties, zoals werk van Julian Opie, als “schilderijen” tussen oude meesters. Ja en zelfs producten van contemporaine Nederlandse ontwerpers waren te bewonderen bij de Parijse galerie Kreo ! Zoals de “Knots & Beads Curtain” van Hella Jongerius , Chris Kabel met z’n modulaire bank “Wood Ring”, en natuurlijk mijn zoon Dylan en schoondochter Wieky Somers met de lamp “Makoto” en hun “Frozen stool”. Een bijzondere vorm van hergebruik van industrieel vervaardigde producten was o.a. de assemblage “Unframed” van Pedro Cabrita Reis. Sprankelend en fris oogde de kabelcollage “Roots ” van Mounir Fatmi, gemaakt van witte elektra kabel en vastgezet met witte kabel klemmetjes. Kunst rechtstreeks van de Gamma!

Ja eens te meer zie je dat, kunst, design en technologie steeds meer verweven raken via unica’s en replica’s. Daarbij bepalen de naamsbekendheid van de kunstenaar en de experts wat de esthetische waarde is. De musea, kunstverzamelaars en gebruikers maken de vertaling naar de markt, de economische waarde, want kunst is tegenwoordig toch ook vooral een belegging product. Vaak met betere rendementen dan aandelen.

Rinus van den berg
27-03-2017